پایگاه خبری تحلیلی نوداد گیل :بمیرد آنکه بخواهد بر تمکن مالی دیگران رشک برد و تلاش آنان را که محصول تراوشات مغزی متفاوت بوده انکار کند و مدام بگوید حتما یارو از مسیری غیر از انچه شرع ، عرف  و قانون گفته به این شکوفایی اقتصادی رسیده است .

اساساهیچ کجای دین و عرف نگفته که کسب ثروت در حجم واندازه انبوه ، پدیده ای زشت بوده و باید از کسانی که انباشتی اینچنینی دارند بازخواست کرد.

هستند بسیاری که با نوآوری در روند فعالیت های اقتصادی شان از زمان استفاده بهینه کرده و بیشترین بهره را از دانش و عناصر پیرامونی در کسب ثروت می برند .

اگر چه در جوامع انسانی مناسبات ناصواب اجتماعی نیزدرکسب ثروت موثر است ،اما باید اذعان کرد که این شکل از کسب ثروت هم در جای خود نیاز به فکر و اندیشه ای متفاوت دارد .

عده ای را عقیده برآن است که شکلی از ثروت اندوزی که هم بخوری و هم بخورانی بهتر از این است که با خست درثروت ملی نه خود خوری نه کس دهی گنده کنی به سگ دهی .

اساسا اغلب انسانها که به راحت طلبی و تفکر هلو بپر توگلو  رغبت نشان می دهند ،فرهنگ تلاش و سخت کوشی را برنتافته و همواره منتظرند دری به تخته بخورد و یکهویی از کسی و جایی ثروتی وموقعیتی فراهم شودتا با کمترین کوشش بیشترین بهره راببرند .

این قشر حتی به قرآن کریم هم اشکال وارد می کنند که ای بابا پس آنهایی که یک شبه میلیاردر می شوند وپیشانی اشان هم عرق نمی کند ازکدام سعی و تلاش مطرح شده در این کتاب آسمانی سود جسته اند !؟.

اینان اعتقاد دارند که بر اساس فرمایش قران که (نیست برای انسان الا تلاش و کوشش )،پس چه می شود برخی ها با ارث و میراث و قرار گرفتن ملک شان در مسیر بزرگ راهها ومعاملات حرام و غیره یک شبه میلیاردر می شوند و از این ویژگی اقتصادی برای فخر فروشی و اجحاف به افراد فرودست استفاده می کنند .

ناگفته نماند اساسا آنهایی که به دین ،آیین ،عرف و شرافت انسانی معتقد باشند بدون تردید وقتی ببینند بخش اعظم جامعه در عسرت اقتصادی قرار دارد ،انباشت ثروت خود را دربه حداقل رساندن فاصله طبقاتی صرف خواهند کرد .

معنویتی که با چندین خانه ی میلیاردی هم حظ لازمه را نصیب فرد نخواهد کرد ،بماند که اصولا دیدن تنگناهای مردم و حس کمک به دیگران هم نعمتی است که نصیب هر کسی نخواهد شد .

حالا با این تفسیر نمی خواهیم بگوییم آنانی که در لواسان و ولنجک و امثال آن خانه های بالای 100 میلیاردی می خرند حتما پدر سوخته اند،اما می دانیم که بر فلسفه نابرده گنج رنج میسر نمی شود باید  ثروت ملی پاس داشته شود تا اقشار ضعیف جامعه بیش از این مورد تاخت و تاز تازه بدوران رسیده ها قرارنگیرند .

این بر مسئولان است تا با کنترل منافذ فساد،اختلاف طبقاتی را به حداقل رسانده ، که قصور دربرخورد با ثروت های بادآورده حتما در آینده تبعات اجتماعی و بحران های عدیده سیاسی را بدنبال خواهد داشت .

 چرا که نابسامانی در کسب ثروت سبب می شود تا دست بخش اعظم حاکمیت زیر ساتور این جمع کنندگان ثروت های باد آورده قرار گرفته ومحتملا پروژه توزیع عادلانه ثروت و توجه به اقشار آسیب پذیرهم قابلیت اجرایی اش را از دست بدهد . 

 حبیب محمد پور بی بالان