اینکه نگهداری حیوان از چه وقتی و به چه برهانی رواج یافته و چرا وچگونه هر روز مردم و بویژه نوجوانان به نگهداری حیوان در خانه شوق نشان دادند ، باید آن را در بسیاری از پدیده های فرهنگی جستجو کرد.
البته باید جستجو کرد و واکاوی بسیار که این حیوان آزاری به نام علاقه به حیوان خود به یک بحران در زیست بوم و زیان به سلامت مردم نیانجامد.
بعبارتی این علاقه مردم به حیوان را جهت دهی کنیم و آن اینکه با ایجاد مراگز نگهداری حیوانات در جایی خاص که بچه ها بتوانند در آنجا انرژی و علایق خود را تخلیه کنند، از بهترین راهکارهاست .
اگر چه همواره عده ای از خانواده ها هستند که با توجه به تک و دو فرزندی بودن، حیوانی را به خانه خواهند برد و آنگاه در زمانی از وجود این جیوان دلزده ورنجیده خاطر میشوند و یا به دلیل مشکلات زندگی ناچار حیوان را در خیابان ها رها خواهند کرد ، پس راهکار آنکه باید تیمارگاهی را محیط زیست یا شهر داری با هدف حمایت از حیوانات ایجاد کنند و البته در آن فرهنگ سازی هم بکند که جای حیوان درخانه نیست .
با این وجود می دانیم که داشتن حیوان برای بسیاری از کودکان و کهن سالان به برهان های مختلف فایده بسیار دارد و گاه می تواند در سلامت روان آنان ایفای نقش کند ، اما اگر شهرداری ها با بهره مندی ازدانش محیط زیست دراین راه پیشگام شوند، بی گمان می توانند از مسیر ایجاد تیمارگاهها هم آموزش خانواده ها را راهبری کنند و هم فرهنگ جامعه ار بهبود بخشند و هم هم درآمدی باشد وهم از شیوع بیماری و آسیب روحی کودکان و نوجوانان و البته حیوانها نیزجلوگیری کنند.
