گفته شده که شکست نردبان پیروزی است و قوام کار و بالارفتن مقاومت فرد و جامعه و بواقع روح متلاطم را راهبری می کند و غرور دروغین را درهم می شکند و اینکه شکست پیام می دهد که نابرده رنج گنج بدست ندهد و یا در ابعاد قرآنی اش آینکه با هرسختی ای آسانی هست .

 اینها گفتمان هایی هستند تا راهی و میانبری باشد برای مدیران کم توانی که راهبردی علمی و اصولی درفرایند توسعه داشته باشند و شوربختانه این گونه از مدیران توسعه را در همه ی ابعاد آن نمی بینند و برای پایداری یک شیوه کارکردی از همه ی ابزارهای دانش آموختگی بهره نمی برند و روزمرگی دستاویزشان در کاستن از بحران های اجتماعی بوده و در نهایت اینکه تاوان این گونه از کارکردها را مردم خواهند پرداخت.

بیچاره مردم که یک رای میدهند و 4 سال به پای آن می نشینند و دوباره رایی دیگر و چهار سال دیگر که نماینده شان در مجلس قوانینی را پایه ریزی کنند با راهبردی توسعه محور و بانظارت دقیق در اجرا که برایندی میمون برای جامعه داشته باشد.

اینکه این قوانین کجا می روند و چرا در این نشست و برخواست ها و جلسه های کارشناسی این همه آزمون و خطا رخ میدهد و در آن چالش های درون تشکیلاتی چه کسانی و چه جریان هایی حق وتو پیدا می کنند که نتیجه خوبی بدست نمی دهد، بواقع پاشنه آشیل مدیریت کشور است وهنوز بر آن مدیریت ی نشده است .

در این چالش اساسی چه کسانی و یا جریانی با کدام قدرت ماورایی هر مصوبه و قانونی را که به مشام شان خوش نیاید وتو کرده تا دستاوردی ببارآید که همواره جامعه بارکش ناکار آمدی و ندانم کاری ها باشد!؟.

از جنگی که می شد شروع نشود و می شد زودتر به پایان برسد تا اعمال تحریم های کمرشکن،  از اجرای به اشتباه بسیاری از پروژه ها گرفته تا هزاران پروژه نیمه کاره که ثروت ملی را برباد داده است ،از گاف های بزرگ سیاسی گرفته تا چالش ها و بحران های بزرگ اجتماعی، از سو مدیریت بر منابع آبی گرفته تا ناکارآمدی در حل مشکل زباله در کشور، از نابودی به شتاب جنگل ها که در این 50 سال به نصف کاهش پیدا کرده تا رانش و فرو نشست زمین و مهاجرت ناخواسته و سیلاب گونه مردم به استان های به ظاهر برخوردار، از مصوب شدن قوانینی  که تاب آوری اش در خواست و اراده مردم رنگ باخته  تا اجرای مصوبه های درون ساختاری ای  که نه با عرف همسو است نه با قانون، و از صدها و صدها ایراد و اشکال دیگر میشود گفت و گفت که از 43 سال پیش تاکنون هنوزهم بر زمین مانده اند .

این همه بدکرداری های مدیریتی در بلوای سیاست زدگی همچنان برزمین مانده اند، درسرزمینی که با 1 کیلیون 648 هزار کیلومتر مربع هر دقیقه دارد از قابلیتش و تاب آوری اش کم و کمتر میشود و آنگاه بسیاری از سیاست ورزان سالوس همچنان می خواهند بر قدرت باشند و همچنان ماهها پیش از آغاز انتخابات به هر نیرنگی بدنبال گرفتن رای هستند.

در این وازدگی مدیریتی و در این سفسطه بازار سیاست است که پیاپی و مدام می گویند این مردم هستند که هم ولی نعمت هستند و هم صبور و هم همراه و هم بصیر و هم شهید و هم شاهد و هم منحرف و هم خائن و هم نادان و ناآگاه و گاه بی بصیر و گاه آب در آسیاب دشمن ریز و گاه دوباره نادم و مومن و همراه وپشیمان و پشتیبان والبته  دلداده ای چون حر ریاحی .

در این بازار مکاره بازهم آنکه زیان می بیند و زیانکار است مردم هستند، مردمی که نمی دانند کی و چه زمانی چگونه رفتاری در قبال بسیاری ازکردارهای این سیاست زدگان سالوس داشته باشند.

 و اینگونه است که کشورمان روز به روز درآتش زیانبار مدیریت ناکارآمد، خودخواه، پرغرور و پرافاده به فرو چاله ای درمی افتد که اگرهمین امروز به دادش برسیم دیر است .