اگر به بسیاری از پدیده های اجتماعی نگاهی دوراندیشانه و همه جانبه داشته باشیم ، بی گمان پیاده راه فرهنگی رشت که اکنون آن را به چالشی خودخواسته تبدیل کرده اند، می تواند بعنوان یک الگو وپروژه راهبردی در فرایند توسعه ارزنده ترین نقش را ایفا کند.
مدیران اجرایی وبویژه سیاسیون باید در یادشان باشد که برای بهبودبخشی در هر فرایندی از کارکردهای اجتماعی از فروپاشی آن بهرشیوه ای جلوگیری کنیم و بواقع بدنبال ترمیم و بهره وری بیشتر آن باشیم ،چرا که پیاده راه فرهنگی رشت اکنون متعلق به میلیون ها مردم کشور شده است و نباید بر حذف این کارکرد اجتماعی، فرهنگی پای بفشریم .
در واقع گفتمان یک جانبه حذف پیاده راه فرهنگی رشت یک نگرش واپسگرا به انسان و خواست مردمی خواهد بود که محور و اساس توسعه هستند .
باید آگاه باشیم که جاذبه و دلبستگی های پیاده راه رشت کنون از گیلان فراتر رفته و به گفتمانی فرهنگی و اجتماعی برای همه ی کشور و برخی گردشگران خارجی تبدیل شده است .
بطوری که اگر کمی واقع بین باشیم ، در سال های آتی می شود با مدیریت بر روی کارکردهای فرهنگی آن و ایجاد و یا بازآفرینی و دگرگونی در زیر ساخت هایی مانند هتل ، رستوران ودسته بندی تیمچه ها و بازارچه ها و خوردنی فروشی های بسیار، گیلان را شهره آفاق کنیم و با ماندگاری گردشگران ازآوری بسیاری برای استان و کشور داشته باشیم .
خوب است مدعیان این نگاه حذفی بدانند که اکنون پیاده راه رشت با توجه به ناتمام ماندن اندیشه های شهردار وقت ، پهلو به پهلوی نقش جهان زده و هر گردشگری که به گیلان میآید با گذارنی خوش در این بستر شادی آفرین، یادمانی ارزشمند از گیلان با خود به ارمغان می برد .
با این همه وقتی شماری از مدیران یا سیاسیون خواستند با نگاه حذفی به هر پدیده ای بنگرند، اساسا وجودانسان هم در همه ی ابعادش برای زمین زیان بار است و چه بهتر همه ی مردم را از دم تیغ بگذرانیم تا زیست بوم مان آباد ،درخشان و با رنگ و لعاب باقی بماند!! .
