ااوقات فراغت، همان روزهای آسودن نونهالان ، نوجوانان  وجوانان در ماههای تابستان " دلواپسی  همه ی پدران و مادرانی که در اندیشه بزرگی و بلند آوازگی فرزندان خود هستند .

تابستانی دیگر از راه رسیده است و در کشورم که ورزش و تربیت بدنی باید رایگان می بود اکنون شهریه یک ماهه یک ورزشکار نونهال به بالای 500 تا یک میلیون تومان رسی ده است و البته بماند که با هزینه ی آمد و شد و هله هوله خوری بچه ها می شودهزینه ای تا به فلک.

با این وجود سال هاست که همه ی مدیران ارشد کشور و دستگاههای اجرایی در قالب صدها کانون و مرکز فرهنگی با هزینه کرد ده ها میلیارد تومانی در سال داعیه آموزش دارند و داعیه پرورش دارند و داعیه راهبردی که آینده سازان را راهبری کند و کشور را از هرجهت رو به جلوهدایت کند .

 آموزش هنگامی که هدفمند باشد و دور نما داشته باشد جوانانی را به جامعه ارزانی میدارد که آنها حتی می توانند به تنهایی بخش مهمی از بار فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و روانی یک کشور و گاه جامعه جهانی را به دوش بکشند .

 مسی را که می شناسید ؟ وینی سیوس بازیکن سیاه پوست رئال مادرید را که رییس جمهور کشورش پیامد تحرکات نژاد پرستانه تمام قد پشتش ایستاد و رونالدو هم که با شهره کردن نام پرتغال دنیا را متوجه خود کرد ومارادونا که نیازی به معرفی ندارد ، اعجوبه همه ی دوران ها در ورزش فوتبال که هر سیاست مداری دوست داشت با او عکس یادگاری بگیرد، آیا میدانید اینها هم تابستان ها در کلاس های آموزشی شرکت می کردند؟.

اینها کسانی هستند که رئسای جمهور کشورشان به خواست و علاقه مردمشان همواره وهمه وقت آماده تعامل و همکاری با آنان بودند تا که بگویند این انسان است که هم بدرد سیاست می خورد و هم توسعه پایدار و هم شاخص های فرهنگی را ترسیم و نهادینه می کند .

پس نتیجه آنکه اگر هر انسانی خوب پرورش یابد، مرزها را درمی نوردد و کشورش را با کمترین هزینه به دنیا معرفی میکند و بواقع هر هزینه ای برای این انسان در راهبرد تعالی فرهنگی سود است و سود.

اگر چه این انسان هم میتواند در راه بماند و با بدان بنشیند و بشود پسر نوح ، اما این نکته نباید از ذهن مان دور بماند که اگر نونهالان خوب راهبری شوند دنیای خانواده را و دنیای مردم یک کشور را نورانی و آباد خواهند کرد .

 حال آیا در کشورمان مدارس فوتیال از چنین ویژگی هایی برخوردار هستند وآیا در سیاست گذاری های مدیران وهیات های فوتبال استان ها و شهرستان ها به  پرورش روح هم توجهی می شود ؟.

  و ما سالانه چند مربی فوتبال را در چنبره هدایت و نظارت اصولی خود قرار داده ام و آیا اساسا نقش هدایت در جایی که در آمد زایی حرف اول را میزند ، اهمیتی  دارد؟ آیا درکنار آموزش فنی نونهالان ، به حمایت های مالی دولت در بخش فرهنگی برای  توجه به روحیه این آینده سازان هم توجه شده است ؟.

یادمان نرود که اکنون دربسیاری از کشورهای دنیا همین فوتبالیست ها هم رییس جمهور هستند و هم نماینده مجلس و هم با حضور در سانه ها سبب آرامش روانی جامعه میشوند و در واقع فوتبال اکسیری جادویی است و باید برای آن نقشه ی راه متفاوتی در فرایند توسعه پایدار ترسیم کرد .