قراردادی ها بی گمان افرادی  بدنما ، بدشگون وبدپسندی هستند که ازحداقل 30 سال پیش در ساختار های بی ساختار و بنیان های بی نبیان اداری کشورمان به کار گمارده شدند و گفتند که بزودی استخدام خواهید شد و پس گزینش شدند و گزینشی دیگر و آنگاه زمان سپری شد تا اینکه نه اینکه استخدام نشدند و پس از 30 سال قراداد فصلی و یکساله اکنون شده اند مضحکه خاص و عام ،مضحکه بانک ها و حتی مضحکه کارمندانی که نیامده مستخدم شدند تاجایگاهی فراترداشته باشند و مزایای فراتر و ...

 این همه اگر چه رخدادهایی است که نشان از ساختار اداری فشل، ناکارآمد اداری کشورمان دارد، اما خبر هم میدهد که   بزرگان تصمیم گیر و تصمیم ساز این ساختار همچنان در این بلوای مدیریتی میگویند که راهبردشان درست بوده و مشکل آنجاست که تاب آوری این گونه از کارمندان کم بوده و صبر که از سفارش هاست کمتر به آن در این سی سال توجه شده است !!.

 برآینداین کارکرد مدیریتی نامیمون آن شده که در روزهای گذشته ودر وانفسای بحران اقتصادی، کارمندان برخی  ازاداره ها به بانک ها معرفی شدند تا وامی بگیرند و زخمی از زخم ها را التیام بخشند و آنگاه کارگزار( دایره اعتبارات ) بانک ملی شعبه فرهنگ هم در هنگامه مرور پرونده به این قراردادی های سی ساله گیر بدهد و بگوید قرارادای هم که هستی!.

این یک سخن کافی بود تا حساب دست قراردادی ها بیاید که پس از سی سال قرارداد فصلی و یکساله بازهم باید برای دریافت یک وام با بهره 18 درصد متلک کارمند بانک را نیز بشنوند .

اگرچه این قراردادی بودن کارمندان هیچ ربطی، هیچ ربطی به آقای ... ندارد، اما اینکه چرا دولتمردان کارهای خود را بسامان نمی کنند و مدام چوب لای زخم میشوند، از آن کارکردهایی است که هیچ جوره نمی شود برتافتش.

 از آن سوهم باید به بانکی ها گفت که اگر ساختار اداری کشور زورمند و قانونمند می بود، شما هیچ جوره نمی توانستید با مردم که با سپرده های آنها ارتزاق می کنید چنین برخورد از بالا و سخیفی می داشتید.

گفتیم تا همه بدانیم که مردم را نباید دسته بندی کنیم ، دسته بندی اداری ، دسته بندی گروهی ، دسته بندی مکانی و قومی ، که  آنها را باید به قدرارزش انسانی و دانش آموختگی شان پاس بداریم واجازه بدهیم که همه در برابر قانون سر فرود آورند و به داد و دادستانی خود قانع باشند.