بی گمان تلاش استاندار برای اتصال گیلان به قزوین از سمت کوههای سمام اشکورات رودسرهم یکی از نابخردی هایی است که خیال کنیم با این کارهم به توسعه تجارت کمک کرده ایم و هم توسعه گردشگری و هم توسعه آبادانی وهم جلب رضایت مردم...،ونمی دانم هر چه که هست نگاه همه جانبه به زیست بوم شکننده استان های شمالی و نگاه به توسعه پایداردرآن نیست .
 اینکه رانش زمین در نواحی کوهستانی هر سال بیشتر و بیشتر میشود وآتش سوزی های گسترده خودخواسته و نیزتخریب جنگل ها که حتی در دوره کرونا بیش از گذشته بوده است، نشان از آن دارد که وجود راههای دسترسی بدون مطالعه برای برخی روستاهای اغلب فاقد سکنه، بواقع جولان قاچاقچیان چوب و همکاری روستانشینانی که با تخریب جنگل و تبدیل آن به باغ های فندق بستر خاک را سست کرده اند، این پیام دهشت بار را میدهد که ما به توسعه نگاه تک بعدی داشته ایم .
 شما اگر که حتی یک متر جاده احداث میکنید پیامد آن باید نگاه تان به توسعه پایدار باشد و نگاه به زیست  بوم و آب و بستر خاک برای همه ی کشور.
 استاندار حتما میداند و گویا نگرش خودخواسته اش این است که نداند در 43 سال گذشته جنگل های شمال از سه میلیون  و 400 هزار هکتار به یک میلیون 800 هزار رسیده است ، و حتما میداند کل زیست بوم شمال کشور توسط بساز و بفروش‌ها، قاچاقچیان خاک و چوب و... در حال از بین رفتن است.
زیست بوم شمال ایران اگر چه با ویلاسازی‌ها و قاچاق چوب در حال نابودی کامل است اما نمایندگان مردم و استاندارهای گیلان مازندران هر پریشانی ای که داشته باشند بی گمان پریشانی آنها حفظ این بسترهای حیاتی کشور نیست  .
این ها می دانند و شاید در بلوای سیاست بازی و سیاست زدگی نمی خواهند بدانند که جنگل و چوب و خاک  و آب شمال کشور سرمایه ملی اند و فقدان اینها پیامدهای وحشتناکی دارد و حتی زندگی مردم را به به نابودی خواهد کشاند.
سیل مهاجرت ها یه گیلان اکنون این پیام را به ذهن متبادر میکند که وقت بسیار تنگ است باید یک کار ملی و همایش های سراسری برای حفظ زیست بوم مان ترتیب داده شود .
بدتر آنکه در این وانفسا تنی چند از نمایندگان مجلس و نماینده ولی فقیه گیلان گویا دلسوزی شان گل کرده و میخواهند طرح های هادی روستاها و تفصیلی شهرها را با همکاری مجلس بازنگری کنند تا همه جای گیلان و مازنداران بدوراز نگاه به توسعه پایدار بشود خانه ،بشود ویلاهایی که تنها سالی دو یاسه بارافرادی در آن ساکن شوند .ا.
به نظر نظام باید حواسش باشد که آیندگان درباره نابودی جنگل های شمال آنها را مورد بازخواست و لعن ونفرین قرار خواهند داد و پیشانی این نفرین و ناله نمایندگان مجلس ،استانداران و مدیران محیط زیست ومنابع طبیعی این استان ها هستند .
پس بهتر است این مدیران هم به جای تلاش برای باقی ماندن در قدرت و یا رسیدن به چهار تا رای بیشتر و خوش خدمتی برای رانت خواران و شاید هم برای دلسوزی آن روستازادگانی که هزاران هکتار زمین شان را در سطح استان بایر گذاشته اند تا با توسعه طرح هادی بفروشند، کمی هم به پایداری کشور نیمه خشک مان دل بسوزانند.