مزارع منطقه با مکانیزه شدن و تبدیل کرت های کوچک به کرت های بزرگ دارای جاده ها و نهرهای آبیاری با سهولت بالا شدند، بطوری که هم سطح زیر کشت افزایش پیدا کرد و هم دسترسی کمباین ها به مزارع فراهم آمد .
امروزه هر کشاورزی می تواند برای درو و برداشت و حتی خرمن کردن برنج در مزرعه به ساده ترین شکل اقدام کند و از هزینه نگهداری انبار برنج ( کندوج ) رها شود و یا برای کشت و درو از امکانات فنی روز هم برخوردار باشد .
اماشهر ساحلی کلاچای که از سه طرف بوسیله این مزارع پوشش داده شده است ؛به جای فراهم کردن شرایط توسعه با چشم اندازی لا اقل ۵۰ ساله که البته در طرح های هادی شهر بدان توجه لازم شده بود معبر اصلی شهر که یکی از مهم ترین زیر ساخت های توسعه شهر با چشم انداز بلند مدت می باشد در طرح تفصیلی جدید که جناب شهردار هم بدان پافشاری می کنند در همان حد ۶۵ سال پیش باقی می ماند .
سوال جدی از جناب ایشان این است که چگونه می شود مزارع منطقه برخوردار از جاده های دسترسی فراوان می شوند اما معبر اصلی شهر که ویترین رشد و توسعه منطقه است نباید به شرایط روز،بلکه نگرشی آینده محور به خود ببیند ؟
خدا حفظ کند شهرداران قبلی شهر را که برای تعریض خیابان اصلی شهر چه همت ها کردند .
از مهندس عمویی و مهندس نصرتیان باید همواره به نیکی یاد کنیم علی رغم آنکه یکی از رودسر بود و آن دیگری از لنگرود اما تلاششان در شهر با ایجاد خیابان های جدید و احداث پل نفسی تازه به شهر دادند .
اما امروز با اجازه ساخت در حریم خیابان که باید عقب نشینی داده شود فعالیت های توسعه مدارانه شهرداران قبلی را مخدوش و ناکام می گذارند
متولیان اصلی شهر یعنی منتخبین مردم در شهرداری به هوش باشند که آینده شهر را برای گذران امروز نفروشند ، مصیبتی که جبرانش بسیار بسیار مشکل خواهد بود .