به گزارش گروه دریافت خبر پایگاه خبری تحلیلی نوداد گیلزندگی فراز و نشیب زیاد دارد و از مهمترین مشکلات هر فرد در دوران حیات، مشکلات اقتصادی است.مشکلاتی چون نداشتن مسکن، نداشتن شغل مناسب ، فقر و ... همواره در طول قرن ها مردم  را آزار داده و می دهد و این داستان همچنان ادامه دارد. 

در ایران نیز به خصوص در چند سال اخیر به دلیل تغییر سبک زندگی ها و نگرش ها که به مدد وسایل ارتباط جمعی رخ داده است و همچنین به دلیل گرانی و تورم که چند سالی است دامن اقتصاد ایران را گرفته، بسیاری از خانوارهای ضعیف و متوسط به خصوص در قشر کارگر با مشکلات معیشتی جدی مواجهند و هزینه کرد و درآمد آنها با هم همخوانی ندارد.افزایش حقوق سالیانه نیز هرگز نتوانسته مشکلات این قشر را کم کند. 

 هر چند در سال ۹۴ ، طبق مصوبه شورای عالی کار، از ابتدای فروردین ماه حق بن نقدی کارگران از ۸۰ به ۱۱۰ هزارتومان، حق مسکن از ۲۰ به ۴۰ هزارتومان، حق سنوات از ۵۰۰ تومان روزانه به ۱۰۰۰ تومان، حق اولاد یکنفر از ۶۰۸۸۸ تومان به ۷۱۲۴۱ تومان و حداقل مزد روزانه نیز از ۲۰۲۹۷ تومان به ۲۳۷۴۷ تومان افزایش یافت  و به عبارتی حداقل دریافتی کارگران ۷۱۲ هزار تومان اعلام شد و دولتی ها اعلام کردند افزایش حقوق 25 درصدی مطابق با نرخ تورم بوده است اما در هر حال وضعیت زندگی کارگران همچنان دشوار است و دخل و خرج انها با هم نمی خواند. 

حقوق و دستمزد کارگران تقریبا همرده با مکزیک 

همین چند وقت پیش بود که  سازمان همکاری اقتصادی و توسعه به بررسی حداقل دستمزدهای جهانی کارگران دنیا پرداخت و لیستی از این دستمزدها منتشر کرد. در این گزارش بالاترین دستمزدها به کشور استرالیا با 31 هزار تومان معادل 9 دلار و 54 سنت در ساعت و لوکزامبورگ با 30 هزار تومان معادل 9 دلار و 24 سنت در ساعت اختصاص داشت و پایین‌ترین دستمزد متعلق به کشور مکزیک با 1.01 دلار معادل 3300 تومان در ساعت بود. 

به این ترتیب مکزیک پایین ترین دستمزدها را به کارگران می دهد و این درحالی است که با یک حساب سرانگشتی می توان فهمید ایران هم دست کمی از مکزیک ندارد.

در سال 94، حداقل حقوق ماهانه یک کارگر ایرانی بر مبنای مصوب وزارت کار، 780 هزار تومان تعیین شده که با در نظر گرفتن 44 ساعت کار هفتگی و 2294 ساعت کار سالانه، متوسط ساعت کاری کارگران 191 ساعت در ماه می‌شود. حال با در نظر گرفتن حقوق ماهانه ۷۸۰ هزار تومان و متوسط کار ماهانه ۱۹۱ ساعت،‌ درآمد یک کارگر ایرانی 4000 تومان معادل 1.3 دلار در ساعت خواهد بود که در سطح اندکی بالاتر از مکزیک قرار دارد. 

شاید به همین علت است که با وجود بالارفتن هزینه های زندگی، کارگران نمی توانند از پس هزینه های کمر شکن مسکن، خوراک و پوشاک که حداقل ها برای زندگی هستند بر بیایند به خصوص در کلان شهرهای گرانی چون تهران که وضعیت بد و بدتر می شود. 

 مسکن به راحتی یک سوم درآمد  کارگران را می‌بلعد 

به گفته فتح الله بیات - رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی کشور - بیش از 60 درصد درآمد کارگران صرف هزینه‌های بخش مسکن می‌شود و دریافتی آنها دیگر کفاف هزینه‌های زندگی خانوارهای کارگری را نمی‌دهد. 

وی در این خصوص گفته: اگر چه تامین مسکن وظیفه دولت است و کارفرمایان خود را از زیر بار این مسوولیت کنار می‌کشند اما می‌توانند با پرداخت‌های نقدی نیروی کار خود را دلگرم و حمایت کنند. 
بیات اضافه کرده: متاسفانه در بحث دستمزد موضوع مهم مسکن دیده نشده و حق مسکن کارگران هم که 20 هزار تومان بالا می‌رود از تصویب آن جلوگیری می‌شود. 

اما هزینه‌های مسکن با وجود آنکه بخش اعظمی از دریافتی کارگران را می‌بلعد تنها یک سوم هزینه‌های سبد زندگی خانوارهای کارگری است و هزینه‌های دارو، درمان و خورد و خوراک در ردیف‌های بعدی قرار دارند لذا برای آنکه جبران مافات شود و کارگران با شرایط فعلی قادر به ادامه زندگی باشند باید یک برنامه‌ریزی جامع در خصوص حقوق و دستمزد صورت گیرد و دریافتی کارگران افزایش یابد که البته این اتفاق تا امروز هرگز رخ نداده است و کارگران همچنان منتظر نور امدی هستند که بتابد و زندگی تاریک آنها از فقر را روشن کند. 

در هر حال، کارشناسان بر این باورند که مزد کارگران در هیچ سالی به طور منطقی و منطبق با واقعیات تعیین نشده و همواره چند درصد با تورم حقیقی فاصله داشته است. آنها وقوع این امر را یکی از ایرادات وارده به نظام دستمزد در کشور می‌دانند و معتقدند: علیرغم آنکه ملاک تعیین دستمزد، ماده 41 قانون کار است اما در سنوات گذشته از این ماده قانونی تمکین نشده و مزد کارگران بر مبنای این ماده به طور دقیق تعیین نشده است.حالا هم با پایین آمدن نرخ تورم بر روی کاغذ برای اولین بار حقوق و دستمزد مطابق نرخ تورمی بوده است که درسبد خانوار احساس نمی شود. 

به این ترتیب است که بخش بزرگی از  کارگران حتی با افزایش حقوق مطابق نرخ تورم امسال، هنوز هم محتاج لقمهنانی برای زن و فرزندانشان هستند و این قصه با وجود همه  وعده ها ادامه دارد...