به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نوداد گیل :شما برای اینکه از نگرش افراد بانفوذ جامعه در فرایند توسعه اطلاع بیشتری کسب کنی کافی است برخی از برجسته های کلام آنها را مرور کنی و بعد با بررسی و کنکاش در آن متوجه شوی که عمق نگاه آنان به فرایند توسعه استان به همان اندازه ای است که عوام دارند .

یکی از این سخنان پرمحتوا را نماینده رشت در مجلس از خودش درکرده و آن اینکه کاهش 4 درصدی سطح زیر کشت برنج نگران کننده و طبعا هشداردهنده است .

اشکالی که در این سخن وجود دارد آنکه هرگز مسئولان امردر سالهای پس از انقلاب به علل عمده بروز پدیده های مختلف از جمله کاهش سطح زیر کشت محصولات نپرداخته وبعدهم اینکه درکمین گاههای فرهنگی چنین مشکلاتی را واکاوی نکرده اند.

بعبارتی نگارنده اعتقاد دارد که یک نماینده مجلس به جای اینکه مدام برای ماندگاری و عزل این رییس و آن رفیق سینه چاک کند ،بیاید یک تیم تحقیقاتی را در دو بخش فرهنگی و اقتصادی تشکیل دهد وبا آسیب شناسی هر مشکلی، کوششی طاقت فرسا رادر کاهش و یا حل آن اعمال دارد .

اینکه یک نماینده و مسئول ارشد استان هم مثل سایر آحاد جامعه مدام از تنگناها بگوید وناله ها سر دهد ،کاری است که از عهده همه برمی آید،جنبشش ونهضتی باید که یک نماینده و مسئولی در آن متفاوت تر گام گذارد .

آنکه این مسئول با ریشه یابی و آگاهی بخشی به جامعه ،اهداف توسعه ای را بطور متوازن در بین مردم ترسیم و ترویج دهد .

این همان خواستی است که از عهده گروه و تیم تحقیقاتی برمی آید و باید نمایندگان مجلس با ابزارهای مختلفی که در اختیار دارند برنامه ای رابا قابلیت اجرایی مصوب کنند تا در یک دوره مشخص این مشکلات کاهش یافته و در ادامه به تثبیت و رشد توسعه ای بیانجامد .

یادمان نرود که مشکل زراعت گیلان الانه تنها مختص برنج نیست ،که با تحقیق در سایر محصولات درمی یابیم که اغلب آنها از جمله  چای ،نوغان ،جنگل کاری ،مرکبات و گل و گیاه و زیتون واخیرا کیوی و...ودر یک سطحی از بحران قرار داشته و بعبارتی تعریف مشخصی از توسعه و پایداری را در اقتصاد مقاومتی را دنبال نمی کنند .

چای که 56 هزار خانوار را با بیش از 60 هزار تن تولید سالانه پشت سر می گذاشت در سالهای 76 تا 78 در قالب پروژه ای بنام آزادسازی صنعت چای،با رهاسازی آن ،تولیداین محصول را به جایی رساندند که اکنون کمتر از 30 هزار تن تولید داریم و این روند به شتاب در حال نزول است .

شما تصور کنید چای که می توانست به لحاظ عدم امکان کشت در سایر استان ها و حتی دهها کشور همسایه ،ثروتی و ارزآوری ای پر و پیمون را نصیب کشور کند ،به فلاکتی دچار شده که هزاران بیکار را به خیل کارجویان جامعه افزوده است.

شک نباید کرد که این پدیده هم مانند بسیاری ازمشکلات اقتصادی کشور متاثر از سوء تدبیر مدیران دراصلاح ساختارها بوده و جالب آنکه امروزهمانانی که بانیان این فلاکت بوده اند درراهبرد توسعه ادعای اصلاح ساختارها ومدیریت روزآمد را دارند.

با این وجود امیدواریم تجربه و دوری چند ده ساله در راس امورسبب شده باشد تا حداقل بخشی از سوء تدبیرجامعه را بازنگری و واکاوی کنند که شاید اندکی بر آلام مردم در رکود و عقب ماندگی اقتصادی مرهم باشد .  

اگر چه این ممکن نخواهد بود مگر آنکه نمایندگان مردم از کلی گویی و توجه صرف به حوزه انتخابیه برای کسب آرا در دوره آتی پرهیز کنند و اندکی هم خود را در غم فزاینده مردم شریک بدانند .

بهرروی با آلودگی های زیست محیطی ای که در جنوب ، شمال و مرکز کشور در حال افزایش است و در همین راستا تداوم ضعف بنیه اقتصادی زارعین استان های شمالی ،بی شک تبدیل و تغییر اراضی در سال های آتی شتابی دوچندان خواهد گرفت مگر آنکه همتی ملی و نهضتی بومی در بازدارندگی این پدیده زشت آغاز شود.

 محمد پور بی بالان