گفتند که استاندار گیلان در نشستی با دهیاران گفته که آنها نه اینکه نباید به هیچ شیوه و روشی در تغییر کاربری زمین های زراعی نقش داشته باشند؛ که باید با قوت و قدرت جلوی خودشان را بگیرند که یک وقتی هوس نکنند خودسرانه اقدام به صدور مجوزتغییر کاربری کنند .

این نوشته را روزنامه خزر با تیتر درشت در صفحه اول خود آورده و گفته که استاندار تغییر کاربری را خط قرمز دانسته و تاکید کرده که توسعه هم باید پایدار باشد.

 همچنین استانداراز نیاز به ساخت مسکن روستایی سخن به میان آورده و گفته که با این کار در یک و نیم سال گذشته نگاه به ایجاد اشتغال و تولید و بازگشت روستازادگان روند خوبی داشته است .

البته ایشان تبیین نکرده که روستازادگانی که می خواهند در زمین پدری خانه ای بسازند، وقتی نمی توانند سالانه یک بار به سرزمین پدری سری بزنند ، چگونه در تولید و اشتغال نقش خواهند داشت ، از آن سخن هایی است که باید در آن کنکاش و واکاوی چند باره کرد.

باید از ایشان پرسید و واکاوی کرد که آیا تولید و اشتغال در زمین های که در70 سال اخیر به تیکه های کوچک و کوچکتر تقسیم شده و وبواقع هیچ جوره نمی تواند در تولید نقش داشته باشد، ممکن خواهد بود و چگونه این فرایند را به توسعه پایدار پیوند زده است ؟!.

آیا ایشان پذیرفته اند که توسعه پایدار باید متوازن باشد و همه ی جوانب کار نیز در آن دیده شد باشد؟، وآیا ایشان نمونه ای قابل مشاهده سراغ دارند که مردم از برکات چنین توسعه پایداری در این شیوه از مدیریت جامعه بهره برده باشند ؟! .

از آن سو اینکه افرادی فاقد شغل را با نام دهیار وشورا به بدنه ی فربه حاکمیت می افزایند و بعد این دو نهاد به جای اینکه با مردم باشند، مجیزگو وگماشته ای برای بخشدار و فرماندار می شوند، آیا می شود انتظار داشت افرادی چنین بیکار و فاقد درآمد کافی برای درآمد زایی بدنبال تغییر کاربری و بنگاه داری نباشند ؟!.

بواقع هر کاری وقتی فرانگر نباشد و جوانب آن دیده نشده باشد، بی گمان زمانی فرا خواهد رسید که مدیر عالی استان ناکارآمدی در راهبرد کلان ساختار را مدام با گفتن برخورد می کنیم، دست قطع می کنیم وچنین و چنان میکنیم و از این حرف ها وصله و پینه میزند تا روز بگذرد و ...