در دستگاه های دولتی و غیر دولتی اگر فرض را بر این امر بنا نهیم که مدیران ارشد پاکدست سلامت، وجدان بیدار و روحیه کاری دارند؛ شایسته است دو عامل کلیدی را که بر اذهان عمومی داخل و خارج سیستم تاثیر گذار است مورد اهتمام ویژه قرار دهند. ابتدا آموزش کارکنان، سپس روابط عمومی کارا و موثر.
اگر بر حسب سهو از این دو مهم غفلت نمایند ناگزیر چه عواقب و اتفاقی در اصول و فرهنگ اداری و بازتاب بیرونی رخ خواهد داد؟!
اولین اتفاق شکست خوردن، عدم ضابطه مندی و رفتار صحیح و تزلزل بنیان های اداری است، به گونه ای که به مرور دیگر جنس رفتار و کردار کارکنان شخصیت اداری خود را از دست داده و یک رفتار کوچه بازاری و فردی و خود محور پیدا می کنند و سلسله مراتب و جایگاه ها بی مفهوم می شود و دیگر آنکه تمام وقایع اتفاقیه در ادارات و آسیب های مترتب بر آن به نام راس هرم تصمیم گیری و تصمیم سازی ثبت می گردد وکنترل از دست خارج می شود چون عملا آموزش کارکنان است که می تواند با اشاعه نگاه بلند سازمانی وحدت بخش باشد گذشته از آن اگر آموزش و روابط عمومی دچار گرایشات و تمایلات و سوگیری سیاسی و فاقد علم آموزش و سواد رسانه ای باشند، به همین روال می‌توانند آلام بخش فرهنگ تلاش و پر کاری و یا برعکس و به صورت نامحسوس کم کاری و شرایط حادی را در سیستم حاکم و این نگرش را تقویت نمایند که پیامد آن تغییرات و سونامی اعتراضات منفی و یا حس مثبت را به سمت راس هرم تشکیلات گسیل می دارند. این در شرایطی است که عملا همه رفتارها و مشکلات را برگرفته از شرایط خاص کشور و مافوق خود تلقی و معرفی و در محافل عمومی و خصوصی مطرح می نمایند و همواره توپ در زمین مدیران است!!
پس مدیران تیزهوش در یک بازنگری رویکردی به امر آموزش کارکنان و روابط عمومی که با ذهن کارکنان و خاصه روابط عمومی که به عنوان رابط و نبض حرکتی مسئولین و پل ارتباطی خارج تشکیلاتی محسوب می گردند، تامل می کنند و نگاه و عنایت ویژه معمول می نمایند تا چرخ های قطار و تفکر سلامت اداری و ذهنیت مردمی را از روند صحیح و از ریل خارج نکنند! اینکه همه چیز را به همگان نسبت دهیم خطاست! در یک کار تیمی اگر مهره ای کلیدی وظیفه ذاتی خود را در تشکیلات صحیح انجام ندهد، در روند حرکتی موتور، اختلال ایجاد می شود. به عنوان مثال، خودرویی که همه عناصر موتور وظیفه حرکت و پیش برندگی را به خوبی انجام می دهند، صرفا فقط یه قطعه کلیدی کوچک می تواند موتور را مختل و آن را از حرکت باز بدارد. لذا دید سازمانی را به این موضوع جلب می نمایم که افرادی امین، آگاه، دلسوز، متعهد،متخصص و پر تلاش در امور بگمارندکه خروجی کمی و کیفی آنها مدیران را سرافراز وظیفه گرایی و احساس مسئولیت را در کار تقویت نماید و اگر خلاف آن عمل شود سرشکستگی و بد نامی به همراه خواهد داشت! به نوعی همه رفتار و عملکرد کارکنان به مسئولین منتسب می گردد. در اینجا جا دارد از کارشناسان آموزش کارکنان و روابط عمومی هایی که با دقت، صحت و سرعت عمل نموده و به دور از فریب افکار عمومی تلاش و فعالیت می نمایند و همچون آینه ای مسیر را برای پیشرفت و توسعه فراهم می کنند تقدیر و تشکر کرد. سید اسماعیل پاداش ستوده