کشورمان کشور تندروی و کند روی است ،کشوری که تا دلت بخواهد آدم هاش و کارگزارانش با آزمون و خطا هزینه زندگی جامعه را بالا می برند و چون دادرسی هم بر امور نیست طبعا در یک چنین بیغوله ای همه از هم باج و خراج می گیرند تا اوج بگیرند و زندگی را با تجمل بیشتر دنبال کنند و البته از این ناراستی ها کیف اش راببرند .

یک روز برای چند تارمو اسید پاشیدیم و یک روز برای گوش دادن به موسیقی(مبتذل) تا دل خاک باغچه رو کندند تا نوار فلان خواننده زن رو نبش قبر کنند و یک روز به نام ارزش دینی وسو استفاده ازمقام شهید دین را به بازی گرفتند تا با نام شهید به مسئوولیت های کلان کشوربرسند و برآیند آن همه فراز و فرود این شده که همواره دهن مردم را سرویس کره ایم تا در بدنه دولت ها بمانیم و اکنون مدیرانی را برخود ببینیم که نه تعصب فردی و دینی دارند و نه برنامه دارند ونه دل می سوزانند وبا این وجود یک کار را خوب انجام داده اند و آن هم اینکه همه دو پاسپورته اند و لب پلکان هواپیما ایستاده اند که بروند وبه ریش مردم بخندند .

 این ها برآیندی خانمانسوز است که هر کسی دلواپس آینده خود است و می خواهد به هر جان کنشی گلیم خودش را از آب بکشد غافل از اینکه همه بر یک درخت نشسته وبن می برند .

وقتی درکشورم دین بازیچه قدرت باشد و آنگاه آن تولید کننده که برای مجوزش و وام تاسیساتش به دهها دولتمرد رشوه داده ،اگر که کم فروشی نکند و در بسته عسل اش همه جور دغل وحیلتی به کار نبرد، باید شک کنیم .

آنقدر بد شده ایم که حتی برای کردارمردمان برخی ها استان هایمان که به غیرتمندی شهره آفاق بوده اندهم شک می کنیم ،شک می کنیم که چرا اینچنین بی پروار شده ایم، و وقتی کمی درنگ می کنیم درمی یابیم که آنها هم زخم خورده این مافیای قدرت و فساد سازمان یافته دردولت ها هستند. دولت هایی که کارگزارانش و نمایندگان مجلس اش تا تغییر آبدارچی یک اداره و دهیار آن روستا هم ورود می کنند و بواقع اینان همه کاری را انجام می دهند که اساسا شرح وظایف شان نیست .

وبا این تفسیرعسل که باید دهن ما را شیرین کند اگر دهن مان را سرویس کرده و روان مان راویران، این هم از برآیندهای مدیریتی کشور است و باید و باید تاب آوری داشته باشیم که خود کرده را تدبیرنیست . محمد پور بی بالان