برای استوارماندن کارگزاری ها و در راستای زدودن سیاه کاری و پلشتی، باید توانمندی (قدرت)گردانندگی های بارزسی و حراست را در کانون کارگزاری های زورآورتر از گذشته کنیم.
زور آورتر وکاربردی تر کنیم تا کارگزاران بالادستی با خودرایی و خودکامگی گستره بیدادگری را همچون دادگری نپنداشته و هرندای دادگرانه راخلل درپیشبرد آرمان های واهی خود نیانگارند.
رواج کردارهای ناپسند درهرگردانندگی (مدیریت)سرآغازی بربیدادگری هایی خواهد بود که پایانی برآن نیست و این خود سرآمد پیدایی همه ی پلشتی هایی خواهد بود که نیازمندهزینه های بسیاراست تا دوباره از بنیان پی افکنده شود .
اگر گردانندگی های حراست (پاسداشت)و بازرسی درکارگزاری های هر سامانه ای(نظام) روی پای خود بایستند؛ بی گمان این ویژگی سبب آن می شود که گرانندگان بالادستی شمارش کردارهای زشت خود رانیزداشته باشند.
و چنین که شد با آن می توانیم راستی آزمایی را در چرخه بهبود فرایندها کرداری کنیم وپیامد این کار ارزشمند ،بی تردید بیدادگری هم زمینه بروز ناچیزتری پیدا خواهد کرد.
کاری که تا به اکنون در آن سستی بسیار کرده ایم و برآیند آن کم بازده شدن کارکرد این دو گردانندگی (حراست و بازرسی ) در کلان ساختار بوده است .
به این سخن هنگامی که ما توانستیم روزنه های تباهی را در آغازین زمان های آن جلوگیری کنیم، براستی سودی سرشار را به سوی مردم که همواره هزینه بیدادگری ها را می پردازند، روانه ساخته ایم .
اگر مردم بزرگ روزی ده(ولی نعمت)کارگزاران هستند و باید برآنان دادگری پیشه شود چه بهترکه از خودیابی همین کانون های دادگری همچون بازرسی و حراست(پاسداشت) های کشور آغاز کنیم تا نم نم و کم کم  شریان های تباهی خشکانده شود.
 این پدپدار نخواهد شد مگرکه شریان های نشو ونمای تباهی های اندک با کنشی همه گیر بازیابی شوند و چنین خوشگواری آنگاه شدنی خواهد بود که مردم میوه این درخت تناور را با کردار بهنگام کارگزاران سامانه در زندگی خود بچشند .                                       محمد پور بی بالان