گل‌دوست ضمن خیرمقدم به مدعوین، به معرفی سخنران نشست و آثار پژوهشی وی پرداخت و‌ پیرامون موضوع سخنرانی به معنای لغوی شکار یا نخجیر اشاره نموده و گفت: بشر از دیرباز برای ادامه‌ی حیات و قوت روزانه‌ی خود از حیوانات بهره می‌برد تا جایی که به تجارت حیوانات روی آورد.امروزه مفاهیمی چون: حقوق و رفاه حیوانات و انجمن حمایت از آن‌ها مطرح است که در گذشته جایگاه پررنگی نداشت و خوشبختانه امروز حرکت‌های مثبتی به دنبال داشته است.

سپس استاد محمد بشرا، پژوهشگر و‌ گیلان‌شناس سخنان خود را با محور«فرهنگ شکار و شکاربانی در گیلان» عنوان نمود.
بشرا با این مقدمه که آدمیزاد در شکار به جهت برهنه و گرسنه بودن، از همه‌ی جانوران حریص‌تر است گفت: حیوانات به اندازه‌ی نیاز خود شکار می‌کنند در حالی که انسان، به نوعی برای ارضای غرور و نشان دادن قدرت خود به شکار بی‌رویه می‌پردازد.
وی ضمن اشاره به این که تفنگ‌های گیلانی یا براساس نام افراد، منطقه‌ی ساخت و شکل و شمایل تفنگ نام‌گذاری می‌شوند به تعدادی از آن‌ها اشاره و پیرامون آن شرح و توضیح داد.
این گیلان‌شناس در ادامه ضمن نام بردن از پرندگانی چون جینجر، چی‌چی‌نی، سلِ بلبل، حاج‌حاجی، چرخ‌ریسک، شانه‌بسر ، کولکاپیس و …درباره‌ی باورداشت‌ها مردم گیلان پیرامون شکار آن‌ها و داستان‌های این پرندگان در نقاط مختلف گیلان صحبت نمود و در مورد شکار پرندگان حرام گوشت افزود: طبق باورداشت مردم گیلان اگر کسی به پرندگان حرام گوشت چون کلاغ که نقش خبررسان را دارد، شلیک کند، تفنگش به چله می‌افتد و دیگر نمی‌تواند به هدف بزند و باید با روش‌هایی از چله درآید.
بشرا همچنین ضمن پرداختن به انواع و اقسام دام‌های شکار در گیلان، موضوع کوچ‌ پرندگان را محور سخنان خود قرار داد و گفت: دسته ای از پرندگان در داخل استان گیلان از کوهستان به جلگه کوچ می‌کنند، اما گروهی دیگر از پرندگان از راه دور به گیلان مهاجرت می‌کنند و شواهد حاکی از آن است که ما میزبانان خوبی برای این میهمانان نبوده‌ایم، چرا که با شکار بی‌رویه و دور از انصاف، دست به انقراض بسیاری از آن‌ها زده‌ایم.
بشرا در انتهای سخنان خود، نوید انتشار آخرین کتاب خود، با عنوان «شکار و شکاربانی با نگاهی به پرندگان مهاجر» را به مدعوین جلسه داد.
در پایان، اعضای انجمن و‌مهمانان، پرسش ها و‌ مطالب مرتبط به موضوع جلسه را مطرح نمودند.