جمعه 31 فروردین 1403

وقتی بچه بودم، پدرم می‌گفت «هر وقت خودت به تنهایی توانستی بند کفش‌هایت را ببندی مرد شده‌ای»، اما من به فرزندم خواهم گفت «هر وقت توانستی بند کفش‌های دوست‌داشتنی‌ات را خودت باز کنی و آن را به پابرهنه‌ای ببخشی، آنگاه مرد شده‌ای».

فرا رسيدن ماه مهر و آغاز روزهاي پاييزي دانش‌آموزان، يادآور ايام تحصيل آنان است و توشه‌اي كه بعضي براي رفتن به مدرسه جمع مي‌كنند، اما برخي ديگر چشم اميد مي‌دوزند به دستاني كه شايد از روي سخاوت قلب‌هايشان، هديه‌اي نثار آنان كنند و كيف‌هايشان را بدون مداد و دفتر رها نكنند؛ يا حتي كيف مدرسه‌اي نو به بدست آنان ببخشند و لبخندي گرم به لب‌هايشان. آری! امروز جشن عاطفه‌هاست...

جشن عاطفه‌ها قراری است بین قلب‌های دریایی مردم و چشمان دانش‌آموزان محروم این سرزمین، بهانه‌ای است برای تقسیم مهربانی بین خود و هم‌نوع خود و تلنگری است از جنس دانش‌آموزانی با روح بزرگ و دستان کوچک به سوی آسمان تا شاید قدمی برای کمک به آنان برداشته شود.

پاییز که بیاید، خیلی‌ها به مهر چشم می‌دوزند تا شاید جشن عاطفه‌هایش مرحمي باشد بر اشك‌هايي كه از سر نداري و رنج بر زمين آرزوها ريخته مي‌شود و بر دل‌هاي نازكي كه از سر ناراحتي براي داشتن مدادي تازه و دفتري خط نخورده، شكسته‌اند.

صندوق‌هايي كه هرساله در جشن عاطفه‌ها براي جمع‌آوري مشاركت‌هاي مردمي برقرار مي‌شوند، منتظرند تا باران ناب مهرباني سخاوتمندان را بر زندگي دانش‌آموزاني ببارانند كه امسال براي اولين‌بار الفباي نوشتن را مي‌آموزند يا آنان كه هنوز در ميانه‌هاي راه تحصيل علم هستند و براي ادامه راه نياز به قوت قلب دارند. يا حتي دانش‌آموزاني كه سال‌هاي آخر تحصيل را مي‌گذرانند و تنها یک حامی می‌خواهند تا آخرین قدم‌های راه‌شان را تا قله ادامه دهند.

آشكار و عيان است كه دنيا و ماديات آن بر بال نيستي سوار بوده و آنچه كه مي‌ماند همان عاطفه‌هایی است كه در دفتر پاكي‌ها نوشته مي‌شود و بالي مي‌شود براي پرواز در بهشت برين.

و من اکنون به صف مشتاقان جشن عاطفه‌ها می‌اندیشم و روزی که در آن، بهشت را تقسیم می‌کنند. روزي كه نيكوكاران خشت بر خشت بهشت را بر خود استوار مي‌سازند و بايد نگريست، بايد با دقت به مهرباني آنان نگريست.

براستی آیا می‌توان با خیال راحت سر بر بالین گذاشت و شب را به صبح رساند در حالی که همنوعمان به دلیل نداری شرمنده فرزند خود شود و او را با دست خالی روانه مدرسه کند؟ شرافت انسانی و وجدان بیدارمان حکم می‌کند که با مساعدت نقدی و غیر نقدی به این دانش‌آموزان و تامین مایحتاج تحصیلی‌شان، دل‌های آنان را شاد کنیم تا خزانشان بهاری گردد.

امروز، بار ديگر گام‌هاي مهربان و سرشار از مهر و نوعدوستي مردمان سرزمینمان به سوي پايگاه‌هاي جشن عاطفه‌ها به حرکت در خواهد آمد و بوي عشق و ايثار فضا را عطرآگين خواهد کرد تا زيباترين صحنه تقسيم مهربانی رقم بخورد.

نظرات
کد امنیتی روبرو را وارد کنید
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به نوداد گیل می باشد
2015 © Nodad Gil