یه کمی که به عقب برگردیم در سواحل استان های شمالی هزاران هزار معبر و مدخل ورودی جهت بهره مندی از مواهب خدادادی وجود داشت که مردم هر کجا و هر جوری که دوست داشتند ازاین نعمت الهی بهره مند می شدند .
این داستان ادامه داشت تا اینکه بنیان گذار انقلاب اسلامی در نطقی آتشین رشتی ها و انزلیچی ها را هشدار داد که نباید اجازه دهند در سواحل دریا زن و مرد مختلط درهم بلولند و بقولی حالش راببرند .
این پیام( به مضمون )جواز کسب و یا مهر تاییدی شد تا هر فرد و ارگان و تشکیلاتی به زعم خود ،دین وآرمان ها را آنطوری که دلش می خواهد تفسیر کند و اقدامات متفاوتی انجام دهد .
خانواده ها که با زن و فرزندان خود در صدها کیلومتر از سواحل دریا مشغول عیش و عشرت بودند یکهویی دیدند که نباید تار موی زنان و دخترانشان پیدا شود و مردان هم نباید پشم دست و زانوان شان در معرض دید قرار گیرد .
این احکام که معلوم نبود از کجا صادر میشود در بسیاری مواقع به درگیری و دستگیری و ضرب و شتم انجامید تا آنجا که کم کم ودر سالهای بعد از میزان حضور مردم در سواحل دریاکاسته شد وسپس صحبت هایی مبنی بر ایجاد اماکنی خاص برای زنان و مردان به میان آمد .
طرح های سالم سازی دریا یکی از این راهبرها درراستای حفظ ارزش ها بود که در چندین نقطه از استان کار تفکیک زن و مرد را با گماردن مامورانی برعهده گرفت .
این حرکت سرآغازی بود تا در ادمه مسئولان ترغیب شوند و نفراتی را بعنوان منجی غریق در کنار ماموران گشت اخلاقی قرار دهند .
ناگفته نماند که چنین سیاستی در ادوار مختلف ریاست جمهوری یعنی دوره های اصول گرایی و اصلاح طلبی متفاوت بوده و با نرمش و سخت گیری هایی مواجه بوده است .
با روی کار آمدن شوراهای اسلامی باب جدیدی بر نحوه ی اداره سواحل باز شد و آن اینکه هر دهیاری با کسب مجوزی برخی مدخل های ورودی را بست تا مردم به آن محدوده خاص هدایت شوند و پولی برای ورودیه بپردازند .
این روند تدریجا بر مشقت مردم برای ورود به سواحل افزود و آنها جهت بهره مندی از مواهب دریا به ناچار کیلومترها مسیر را طی می کردند تا به ساحل برسند .
در چند سال اخیر هم با حجم فزاینده آلاینده های زیست محیطی در برخی استان های کشورودر همین راستا افزایش زیاد گردشگران به استان های شمالی ،طبعا دریا یکی از جاهایی بوده که مردم در آن حضوربیشتری مییابند.
در این فرایند یکی از اشکال های اساسی در مدیریت سواحل دریا نحوه حضور مردم در مکان های خارج از طرح میباشد که ضمن ایجاد افتراق بین خانواده ها ،نشاط حاصل از شنا و بهره مندی از سواحل را به حداقل رسانده است .
احمد راستکردار یکی از گردشگران در طرح دریای گلسرخ چابکسر گفت :زن و فرزندانم را ساعاتی است که برای شنا فرستاده ام و از زمان قرار ملاقات مان ساعتی گذشته و به هیچ شکلی به آنها دسترسی ندارم .
وی افزود :مشکل دیگر آنکه چند ساعتی است که در سکوت و تنهای بسر می برم تا دو دختر و زنم بیایند و با هم بنشینیم و خانوادگی از سفر لذت ببریم .
این شهروند علاقه خود را به شنای خارج از طرح کتمان نکرد وگفت :اساسا هدف ما از سفر به شمال استفاده از دریا و در کنار هم بودن است که متاسفانه محدود کردن فضای شنا به طرح ها ی خاص برایمان فرقی با استخر شنا در تهران ندارد .
احمد شاکری یکی دیگر از گردشگران در طرح دریای نگین کلاچای از استراحت گاههای این طرح که قیمت مناسبی داردند به نیکی یاد کرد و افزود :باید اجازه داده شود تا مردم با مسئولیت خود در هر کجای دریا که دوست دارند شنا کنند و بواقع بخشی از جامعه علاقه مندند برغم خطرهای موجود برای تولید شادی حتی مرگ رادر اغوش بگیرند.
وی گماردن مامورو یا پلیس در سواحل دریا را یک کار ناپسند دانست وگفت :دولت باید شرایطی فراهم کند که دیدبانی از سواحل دریا بصورت گشت های هوایی و دریایی باشد چرا که ایجاد امنیت روانی جامعه برعهده مسئولینی است که مردم آنها را انتخاب کرده اند.
وی حضور پلیس و نیروهای نظامی را در جاههایی که محل گردشگری محسوب می شود نامناسب ارزیابی کرد وگفت :سواحل دریا میتواند بیشترین نقش را در تولید شادی و امنیت روانی مردم داشته باشد لذا باید درسازوکارهای توسعه گردشگری در استان های شمالی بازنگری اساسی صورت پذیرد.
حال اینکه برخی از مسئولان بر تشدید نظارت برسواحل به بهانه کاهش غریق تاکید دارند باید گفت که این پروژه هیچگاه مورد اقبال مردم نبوده و شنیده ها گواه آن است که دولت اگربا هماهنگی نیروهای انتظامی گشت های نامحسوس در سواحل داشته باشد بهتر از استقرار پایگاهها وترویج تفکرات پلیسی خواهد بود
