به گزارش  پایگاه خبری تحلیلی نوداد گیل :دانشجوی رشته ی مهندسی امور دام دانشگاه گیلان که ترم سوم را پشت سر میگذارد از حجم دروس تئوری و اینکه با گذشت دوسال حتی با یک گاو از طریق ویدیو کنفرانس آشنا نشده ،برناکارآمدبودن مراکز علمی کشور تاسف خوردهو معتقد است که ادامه این روند باعث دلسردی و شاید افسردگی دانشجوهابشود .

بدتر آنکه در ترم جدید علاوه براینکه 98 درصد از دروس تئوری است اخیرا واحدهایی را در مزارع و باغات برای دانشجویان تدارک دیده اند که از آموزش کار با تیلرکشاورزی گرفته تا پیوند و قلمه زنی درختان و آموزش نهال کاری نیز به رشته امور دام اضافه کرده اند .

امور دام که وسعت دانش آن از زادآوری تا اصلاع نژاد و مبارزه با بیماری ها و ایجاد ارزش افزوده و مراحل عرضه و شناخت بازارهای هدف و در نهایت ضمن خودکفایی ،نگاه به تقویت اقتصاد خانوارو توسعه پایدار کشور خواهد بود،همه اش میتواند درتولید وعرضه محصولی به نام گاومستتر باشد .

در این راستا اگر چه سالهاست دولتمردان از تلاش در تغییر رویه تحصیلی ومراحل تولید علم در دانشگاهها می گویند اما آنچه همچنان باعث آزردگی خاطر و اتلاف انرژی نیروی های جوان و مولد کشور می شود کم توجهی به واحدهای درسی مرتبط با رشته های دانشگاهی است .

بطورمثال رشته ی تحصیلی امور دامی که با گستره وسیع دانش کاربردی اش میتواند تحولی در تولید کشور ایجاد کند ، واحدهایی را شامل آموزش کشاورزی و قلمه زنی گل و گیاه را آموزش میدهند که هرگز نمی توان از این دانشجو که مقداری داده های تئوری و رانندگی تیلر را فراگرفته، تلاش در جهت خودکفایی اقتصادی را متوقع شد .

حرف اول و آخر ما این است که اگر دانشگاه برای رشته امور دامی تنها و تنها دانش تولید و فراوری و بیماری های گاو را آموزش دهد بطور قطع دانشجویان می توانند پس از پایان تحصیل با تاسیس یک واحد تولید این حیوان زبان بسته ضمن امنیت اقتصادی برای خود، کشور را هم در راستای اقصاد مقاومتی کمک کنند .

این ممکن نخواهد بود مگر آنکه مدیران و اساتید دانشگاهی ما کمی کمتر به انتالیا بروند و کمی کمتراستیج و غیره را رصد کنند .

فرهنگ مقوله ای است که باید از دورن دانشگاه و از مسیر تولید کنندگان علمی و نخبگان دانشگاهی ظهور و بروز پیدا کند ،زیرا آنور آب هم اگر دانش و تخصصی نداشته باشی برای ولنگاری و بیهودگی منزلتی قایل نخواهند بود.

محمد پور بی بالان