به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نوداد گیل :طرحی که مدت زمان زیادی از آن نمی گذرد و به طور گسترده در استان ها و شهرهای مختلف در حال فراگیرشدن است و با پیام (نیاز داری ببر، نداری بگذار ) احساسات نوع دوستانه زیای را در سطح جامعه برانگیخته است یکی از اهداف این طرح جلب مشارکت مردم و برانگیختن احساسات مسئولانه افراد برای کمک به اقشار کم درآمد است که در برآورده کردن مایحتاج اولیه زندگی خود مشکلات عدیده ای دارند و به نوعی با فقر درگیر هستند مسئله فقر یکی از مسائل عمده کشور های درحال توسعه است شکاف طبقاتی و افزوده شدن سرمایه ها برای عده ای، بیکاری ،مشکلات اقتصادی،  تحریم، باعث شکاف زیادی در اقشار متفاوت جامعه و منجر به رانده شدن افراد درگیر با فقر در مناطق حاشیه نشین می شود.

گرچه فاصله مکانی افراد بسیار نزدیک ولی فاصله فرهنگی اقتصادی و اجتماعی به طرز چشمگیری عمیق است .مباررزه با فقر پیچیدگی های خاص مربوط به خود را دارد در همه کشورها موسسه های مردم نهاد با همکاری دولت در سطح خرد و کلان برای حل معضلات اجتماعی همکاری مشترکی می کنند متاسفانه در کشور ما هنوز رابطه منسجم و با برنامه بین مردم و دولت در راستای ارتقای زندگی مردم صورت نگرفته است طرح های مهربانی در واقع بخشندگی های خردیست که راه به جایی نمی برد اولا عده ی زیادی از افراد که درگیر فقر هستند هیچ وقت به این اماکن مراجعه نمی کنند  ما از  بزرگان دینی یاد گرفته ایم کمک های  ما همیشه در خفا و با حفظ کرامت انسانی انسان ها باشد  نه در ملاء عام  دوما اگر عده ای از افراد مراجعه هم داشته باشند به این معنا نیست که فقر را توانسته ایم از آنها بزداییم بلکه بیشتر در حال نمایش مهربانی و علم کردن آن در رسانه ها هستیم.

آنانیا روی که یکی از مهم‌ترین متفکران حال حاضر بحث فقر و نابرابری شهری است می گوید تعریف فقر این نیست که یک جفت کفش نداشته باشید؛ تعریف فقر این نیست که فقط لوازم‌التحریر یا لباس نداشته باشید بلکه فقر چرخه‌ای است که آدم‌ها را روزبه‌روز به حاشیه می‌راند، بی‌قدرت‌تر می‌کند و یک چرخه خشونت می‌آفریند. فقر، خشونت و بی‌قدرت‌کردن مداوم است.  اقدامات ما باید به سمت قدرتمند کردن خانواده ها باشد و بر اساس اصول مشخص و علمی استوار باشد نه بر اساس احساسات. موج عظیمی از انسان های مهربان و مسئول وجود دارد که با درایت و هماهنگی و جهت دادن درست این افراد می شود کارهای ماندگار و عمیق انجام داد یکی از مشکلات ما این است که هنوز اطلاعات جامعی از افراد درگیر با فقر نداریم نظام جامعی که بتواند اطلاعات دقیق و شناسنامه دار و با نظارت موسسات و دولت صورت گیرد. دوما اقدامات ما باید در سطح خرد و کلان باشد و ریشه فقر را مورد هدف قرار دهیم نه اینکه حرکت های نمایشی گذرا و رسانه ای صورت گیرد . یادمان باشد این حرکات بیشتر حال ما را خوب می کند تا حال مردمان درگیر با فقر را.

حسین احمددوست

موسسه مردم نهاد آوای امید